در سال 1611، ستاره شناس آلمانی کپلر از دو عدسی دو محدب به ترتیب به عنوان عدسی شیئی و چشمی استفاده کرد که بزرگنمایی را بسیار افزایش داد. مردم در آینده این سیستم نوری را تلسکوپ کپلر می نامند. مردم از تلسکوپ های شکستی به این دو شکل استفاده می کنند و تلسکوپ های نجومی معمولاً از نوع کپلر استفاده می کنند.
لازم به ذکر است که از آنجایی که تلسکوپ های آن زمان از یک عدسی به عنوان عدسی شیئی استفاده می کردند، انحراف رنگی جدی وجود داشت. برای به دست آوردن یک اثر مشاهده خوب، یک عدسی با انحنای بسیار کوچک مورد نیاز بود که به ناچار باعث طول بدنه لنز می شد. بنابراین، برای مدت طولانی، ستاره شناسان رویای ساخت تلسکوپ های طولانی تر را در سر می پرورانند و بسیاری از تلاش ها با شکست مواجه شده اند.
در سال 1757، دولونگ با مطالعه انکسار و پراکندگی شیشه و آب، مبنای نظری عدسی های آکروماتیک را پایه گذاری کرد و با استفاده از شیشه تاج و شیشه سنگ چخماق، عدسی های آکروماتیک ساخت. از آن زمان، تلسکوپ های شکستی آکروماتیک به طور کامل جایگزین تلسکوپ های لنز بلند شدند. با این حال، به دلیل محدودیت های فنی، ریخته گری شیشه سنگ چخماق بزرگتر دشوار است. در روزهای اولیه تلسکوپ های آکروماتیک، تنها 10 سانتی متر از عدسی ها را می توان جلا داد.
لنزهای لنز تابش باندهای فرابنفش و مادون قرمز را به شدت جذب می کنند. همچنین ریختن شیشه های نوری عظیم بسیار دشوار است. در سال 1897، زمانی که تلسکوپ 1 متری Ye Kaishi تکمیل شد، توسعه تلسکوپ های شکستی به اوج خود رسید. در صد سال بعد، هیچ تلسکوپ شکستی بزرگتری ظاهر نشد. این عمدتاً به این دلیل است که از نظر فنی امکان ریختن یک قطعه شیشه ای بزرگ برای ساخت عدسی غیرممکن است و تغییر شکل یک عدسی با اندازه بزرگ در اثر گرانش بسیار آشکار خواهد بود و در نتیجه فوکوس تیز را از دست می دهد.
[سلب مسئولیت: محتوای فوق از اینترنت آمده است و دیدگاه های این سایت را نشان نمی دهد. امیدوارم برخی از مطالب بتواند به شما کمک کند. 】
ما (آلیس) یک تولید کننده متخصص در تولید علائم نوری، با تمرکز بر ارائه خدمات پشتیبانی برای صنعت مبلمان، صنعت ماشین آلات، صنایع الکترونیک و برق و سایر صنایع، عمدتا تولید آلیاژ روی، آلومینیوم، فولاد ضد زنگ، مس، برنج، pvc منتظر برچسب های مختلف باشید.
ایمیل تماس با ما:sales03@alicelogo.com